YOLUNUZ AÇIK OLSUN ÇOCUKLARIMIZ, ALLAH SEBEP OLANLARIN..............................

Bu kara günde ne yazılır, nasıl yazılır bilmiyorum ama dün aksamdan beri içim şişti. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum ama başaramıyorum. Gözlerim kan çanağı gibi, ara sıra gözyaşlarım benden izin almadan kendiliğinden boşalıyor. Gözyaşlarımı kimse görmeden hemen siliyorum ama nafile. Cumartesi akşamı evde oturuyoruz saat onbuçuğa geliyor müthiş bir patlamayla yerimizden fırlıyoruz daha camdan bakmamıza fırsat kalmadan ikinci patlama oluyor. Herkes evde olduğu için kendimce rahatlayıp hemen haber kanallarına bakmaya başlıyoruz. Televizyonlar alt yazı geçerek patlamaların Beşiktaş'ta olduğunu yazıyor.
Televizyonda detayları izlerken her zaman olduğu gibi hemen yayın yasağı geliyor ve sadece devletin öğrenmemizi istediği kadar ve toplumda infial yaratmayacak kadar bilgileri veriyorlar. Aklımızla dalga geçiyorlar, o kadar şiddetli patlama oluyor, yirmi kişi yaralı olduğu söyleniyor ama yüzlerce ambulans görüntüleri ortada dolaşıyor.
Patlamanın vahametini sabah olunca öğreniyoruz. Resmi açıklamalara göre önce yirmi dokuz, sonra da otuz sekiz şehit ve 155 yaralı olduğunu öğreniyoruz. Sonra yavaş yavaş isimler belli olmaya başlıyor. Zehra internetten haberleri okuyor ve Sinop'tan da bir şehit olduğunu söylüyor ve hemen internetteki habere bakıyorum daha çocuk hayatının baharında. Hemen kimin çocuğu diye haberin devamını okuyorum Salim Akbaş yazıyor. Sinop küçücük bir şehir herkes birbirini tanıyor Salim kardeşimizin oğlu
, acımız zaten büyük birde tanıdık olunca anlatılacak gibi değil. Akşama kadar bütün şehitlerin hayat hikayelerini dinliyoruz ve onların aileleri gibi kavruluyoruz. Bir de Durağan lı polis şehidimiz olduğunu öğreniyoruz. Allah böyle acılar bir daha göstermesin ve bizi, Türkiye'yi bu orta doğu bataklığına sokanları ve bu  terör belasını başımıza saranları Allah a havale ediyorum. Artık silkelenmenin ölü toprağını üzerimizden atmanın zamanı gelmedi mi? Nerede! Mustafa Kemal Atatürk'ün seslendiği  "Ey Türk gençliği muhtaç oldun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur"


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı