HAYIRLI TEZKERELER HEPİMİZE
Hepimizin hayatında önemli dönüm noktaları vardır. Bunlar olağan olarak gelişir ve yaşantımızın bir parçası olur. Doğmak, büyümek, askerlik yapmak, evlenmek çoluk çocuğa karışmak,
ölmek.Normal bir yaşantının sıralaması. Biz de aynı sıralamadan geçtik. Doğduk, büyüdük, askerlik yaptık, evlendik,çocuklarımız oldu. Hepsinin ayrı bir heyecanı ve güzelliği vardı. Heyecanı sevinci kendi içimizde yaşıyorduk.
Evlenip çoluk çocuğa karışınca kendimiz için yaşadığımız sevinçleri üzüntüleri bu sefer de çocuklarımız için yaşamaya başladık. Her şeyimizi onlara göre yaşar olduk. Onların sevinci, onların üzüntüsü hepsi bizimdi. Çocuklarımızla beraber bizim hayatımız da da değişiklikler oluyor. Önce Mert Kuzey'imiz geldi çok sevindik, torunumuzla yaşamaya başladık. Her anımıza müdahil olmaya başladı. Onsuz hiçbir şeyin tadı olmuyordu.
Sonra Yağız'ın askerliği çıktı. 28 Ocakta askerliğini yapmak için birliğine teslim olması gerekiyordu.
27 ocak 2019 tarihi çok çabuk geldi. O zamana kadar bütün hazırlıklar tamamlandı. Askere götüreceği eksik bir şey kalmamıştı. Sabah erkenden Zehra, ben Beste ve Yağız Kırklareli'ne gitmek için yola çıktık. Güzergahı önceden belirlemiştik. Önce Kıyıköy'e gidecektik. Öyle de yaptık. Yağız'ın kaptanlığında önce Kıyıköy'e gittik. Çok güzel bir sahil kasabasıydı. Havanın çok kötü ve yağmurlu olmasına rağmen sahili ve görülebilecek yerleri dolaşıp tekrar Kırklareli'ne doğru yola çıktık. Saat 16.00 civarında Kırklareli'ne varmıştık .Önce Yağız'ın akşam kalacağı otele gidip odasına eşyaları bıraktık sonra şehre inmek için tekrar lobiye indik. Lobi de Yağız gibi bir asker arkadaş daha vardı onunla tanışıp biraz sohbetten sonra şehre indik iyice acıkmıştık. Şehir merkezinde arabayı park edip lokanta aramaya başladık fazla aramadık insanların arı gibi girip çıktıkları bir lokanta vardı. İlk önce oraya gitmek istemedik biraz etrafı dolaşıp başka lokantalara baktık ama tekrar arı gibi çalışan o köfte dükkanına gittik. İçerde hiç boş masa yoktu biraz bekledikten sonra dört kişilik bir masa boşaldı ve biz hemen oturduk. Hemen ızgara köfteleri piyazı ve bir de yoğurt söyledik. Teşkilatı çok güzel kurmuşlar o kalabalığa rağmen hiç bir şey aksamıyor servis gayet güzel yapılıyor çalışanlar güler yüzlü. Köftelerimiz geldi her tabakta dörder tane. Önce porsiyonlar ne kadar az diye düşündük ama kimse bir şey demedi. Tam köfteler biterken garson elinde tepsi içi köfte dolu tekrar masamıza geldi ve herkesin tabağına tekrar köfteleri doldurdu . Biz başka istemiyoruz falan derken garson "abi bunlar porsiyona dahil,soğumasın diye böyle servis yapıyoruz"dedi.
Karnımızı doyurup Yağız'ı oteline bırakmak üzere birliğinin yanında ki oteline doğru yola koyulduk. Otelde birer çay içip Yağız'dan ayrıldık.
Ayrılık bayanlar için biraz zor oldu. Anne tam ağlayacaktı ki baktı ki Beste iki gözü iki çeşme, kendisi ağlamayı bıraktı . Ben onları izliyordum onlar olmasa belki bende ağlardım. Neyse Yağız'ı arkada bırakıp İstanbul'a doğru yola koyulduk. Eve geldiğimizde saat 20.30 olmuştu. 20 günü yalnız geçirecektik. Evde hiç böyle yalnız kalmamıştık. Biraz zor oldu ama iple çektiğimiz teskere günü de geldi. Sabah 04,30 da kalktım Beste'yi ,teyzeyi ,ananeyi aldım saat 07,30 gibi Yiğit, Anıl ve Zeynep'te konvoya katıldı ve yemin töreni mangası da böylece tamamlanıp yemin töreni için yola çıktık. Anneyi İstanbul'da bırakmıştık (ama o da bizimle geliyordu muhtemelen). Yağmurlu bir cuma sabahı Kırklareli'ne ulaştık Kahvaltı yapacak yeri zar zor bulduk.Simit sarayı yazıyordu hemen içeri girdik ama tezgahtaki kadın sanki gelişimizden hiç hoşlanmamıştı ona iş çıkartmıştık.
Saat 10.30 a doğru mehter marşı eşliğinde tören alanına girdik ve töreni beklemeye başladık.
Çok duygusal anlardı onlarla beraber bizde yemin ettik .Yemin sonrası tören alanı görmeye değerdi . Ailelerin çocukları ile buluşması hayli ilginç ve duygusaldı. Neticede 21 günlük bir askerlikti ama yine de askerlikdi.
En çok da Yağız'ın iyi ki gittim, askerliği kısada olsa yaşadım demesi bizi mutlu etti.
Şu anda asker olanlara ve asker yolu bekleyenlere hayırlı tezkereler diliyorum,
( Zehra nın notu: ''Naciye Hanım Allah yardımcın olsun, hayırlısıyla oğullarına kavuş'')
ölmek.Normal bir yaşantının sıralaması. Biz de aynı sıralamadan geçtik. Doğduk, büyüdük, askerlik yaptık, evlendik,çocuklarımız oldu. Hepsinin ayrı bir heyecanı ve güzelliği vardı. Heyecanı sevinci kendi içimizde yaşıyorduk.
Evlenip çoluk çocuğa karışınca kendimiz için yaşadığımız sevinçleri üzüntüleri bu sefer de çocuklarımız için yaşamaya başladık. Her şeyimizi onlara göre yaşar olduk. Onların sevinci, onların üzüntüsü hepsi bizimdi. Çocuklarımızla beraber bizim hayatımız da da değişiklikler oluyor. Önce Mert Kuzey'imiz geldi çok sevindik, torunumuzla yaşamaya başladık. Her anımıza müdahil olmaya başladı. Onsuz hiçbir şeyin tadı olmuyordu.
27 ocak 2019 tarihi çok çabuk geldi. O zamana kadar bütün hazırlıklar tamamlandı. Askere götüreceği eksik bir şey kalmamıştı. Sabah erkenden Zehra, ben Beste ve Yağız Kırklareli'ne gitmek için yola çıktık. Güzergahı önceden belirlemiştik. Önce Kıyıköy'e gidecektik. Öyle de yaptık. Yağız'ın kaptanlığında önce Kıyıköy'e gittik. Çok güzel bir sahil kasabasıydı. Havanın çok kötü ve yağmurlu olmasına rağmen sahili ve görülebilecek yerleri dolaşıp tekrar Kırklareli'ne doğru yola çıktık. Saat 16.00 civarında Kırklareli'ne varmıştık .Önce Yağız'ın akşam kalacağı otele gidip odasına eşyaları bıraktık sonra şehre inmek için tekrar lobiye indik. Lobi de Yağız gibi bir asker arkadaş daha vardı onunla tanışıp biraz sohbetten sonra şehre indik iyice acıkmıştık. Şehir merkezinde arabayı park edip lokanta aramaya başladık fazla aramadık insanların arı gibi girip çıktıkları bir lokanta vardı. İlk önce oraya gitmek istemedik biraz etrafı dolaşıp başka lokantalara baktık ama tekrar arı gibi çalışan o köfte dükkanına gittik. İçerde hiç boş masa yoktu biraz bekledikten sonra dört kişilik bir masa boşaldı ve biz hemen oturduk. Hemen ızgara köfteleri piyazı ve bir de yoğurt söyledik. Teşkilatı çok güzel kurmuşlar o kalabalığa rağmen hiç bir şey aksamıyor servis gayet güzel yapılıyor çalışanlar güler yüzlü. Köftelerimiz geldi her tabakta dörder tane. Önce porsiyonlar ne kadar az diye düşündük ama kimse bir şey demedi. Tam köfteler biterken garson elinde tepsi içi köfte dolu tekrar masamıza geldi ve herkesin tabağına tekrar köfteleri doldurdu . Biz başka istemiyoruz falan derken garson "abi bunlar porsiyona dahil,soğumasın diye böyle servis yapıyoruz"dedi.
Karnımızı doyurup Yağız'ı oteline bırakmak üzere birliğinin yanında ki oteline doğru yola koyulduk. Otelde birer çay içip Yağız'dan ayrıldık.
Ayrılık bayanlar için biraz zor oldu. Anne tam ağlayacaktı ki baktı ki Beste iki gözü iki çeşme, kendisi ağlamayı bıraktı . Ben onları izliyordum onlar olmasa belki bende ağlardım. Neyse Yağız'ı arkada bırakıp İstanbul'a doğru yola koyulduk. Eve geldiğimizde saat 20.30 olmuştu. 20 günü yalnız geçirecektik. Evde hiç böyle yalnız kalmamıştık. Biraz zor oldu ama iple çektiğimiz teskere günü de geldi. Sabah 04,30 da kalktım Beste'yi ,teyzeyi ,ananeyi aldım saat 07,30 gibi Yiğit, Anıl ve Zeynep'te konvoya katıldı ve yemin töreni mangası da böylece tamamlanıp yemin töreni için yola çıktık. Anneyi İstanbul'da bırakmıştık (ama o da bizimle geliyordu muhtemelen). Yağmurlu bir cuma sabahı Kırklareli'ne ulaştık Kahvaltı yapacak yeri zar zor bulduk.Simit sarayı yazıyordu hemen içeri girdik ama tezgahtaki kadın sanki gelişimizden hiç hoşlanmamıştı ona iş çıkartmıştık.
Saat 10.30 a doğru mehter marşı eşliğinde tören alanına girdik ve töreni beklemeye başladık.
Çok duygusal anlardı onlarla beraber bizde yemin ettik .Yemin sonrası tören alanı görmeye değerdi . Ailelerin çocukları ile buluşması hayli ilginç ve duygusaldı. Neticede 21 günlük bir askerlikti ama yine de askerlikdi.
En çok da Yağız'ın iyi ki gittim, askerliği kısada olsa yaşadım demesi bizi mutlu etti.
Şu anda asker olanlara ve asker yolu bekleyenlere hayırlı tezkereler diliyorum,
( Zehra nın notu: ''Naciye Hanım Allah yardımcın olsun, hayırlısıyla oğullarına kavuş'')
Yorumlar
Yorum Gönder