MÜJDEEE, BİR KIZIMIZ DAHA OLDU





                Zaman su gibi akıp geçiyor. Zamana yetişmek mümkün olmuyor. Daha dün Cemal Mert'in  sözü, nişanı, düğünü olmuştu. Bugün Kadir Yağız'ın sözü, nişanı var. Daha dün Müjde Bir Kızımız oldu demiştim , Bu gün Müjde Bir Kızımız daha oldu diyorum. Beste de bizim kızımız oldu. Bugün onun koşuşturması var, gün geldi çattı. Yağız her şeyi kendi hallediyor annesiyle beraber . O annesinin bebeği hala. Mert Kuzey geldi onun papucunu dama attı ama, olsun o gene de her akşam annesinin kucağında. Bazen kapris yapıyor ama annesi çağırınca hemen geliyor. Dün akşam ufak bir aksilik olmuş Bestenin ablası bu akşam için süsleme malzemesi getirirken arabaları 3. köprüde arızalanmış ve eve gelmeleri gece geç saatleri bulmuş, işler bu güne kalmış.  O da nazar boncuğu olur. Her şey güzel gidiyor. Yağız sabahtan önce Besteyi aldı kuaföre bıraktı, sonra geldi annesini kuaföre bıraktı. Şimdi onları geri toplayacak. Bayağı yorulacak ama olsun emek verilen her şey güzel olur.
                Ben rahattım, sabahtan ofiste biraz işim vardı onları yaptım saat 14.00 gibi eve gittim ve beklemeye başladım. Gitme saati yaklaştıkça heyecan artıyor ben evde aşağı yukarı volta atıyorum. Evden en geç 18,00 gibi çıkmış olmamız lazım. İstanbul trafiği malum  yolumuz kısa da olsa trafik yüzünden uzun sürecek bir de park sorunu var.

               Neyse her şeye rağmen tam saatinde kız evinde olduk.

              Her şey çok güzeldi . Tanışma ve biraz sohbetten sonra bir sessizlik oluyor. Herkes birbirine bakıyor birisi sohbete başlasa devamı geliyor sonra yine sessizlik ve yine sohbet . Ben ara sıra Yağız'ı sıkıştırıyorum tamam mı istiyorum diyorum, O ''ya baba biraz bekle'' diyor. Son davetli de geliyor ve ben sadede geliyorum Hemen hiç lafı uzatmadan Allah'ın emri Peygamber'in kavli ile oğlumuza kızımızı istiyorum. Şevki bey de hiç lafı uzatmıyor o da görevini yapıyor ve böylece söz işi bitmiş oluyor. Şimdi sırada nişan var. Nişan yüzüklerini de abim takacak .  O da işi hiç uzatmıyor hemen yüzükleri takıp bırakıyor heyecandan kurdeleyi kesmeyi unutuyor. Yağız'la Beste de ne olduğunu anlamıyor. Ben abime kurdeleyi kesmedin diyorum o da hemen dönüp kesmek için tepsiye bakıyor ama o ne tepsi de makas yok. Zehra hemen çantasından hazırladığı makası çıkarıyor ama Begüm daha önce davranıp makası  veriyor ve kurdele kesiliyor. Çocuklarımız böylece yeni bir hayata başlamak için adım atıyorlar. Her şeyin istedikleri gibi olmasını diliyorum.

                Mert'in nişanın da müjde bir kızımız oldu demiştim şimdi yine müjde bir kızımız daha oldu diyorum. Kızımız yoktu iki oğlumuz vardı . Ne mutlu bize şimdi iki oğlumuz, iki kızımız bir de bir tanemiz Kuzeyimiz var. Darısı hayırlısıyla isteyen tüm gençlerimize.

         

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı