AĞIT'IN GİRMEDİĞİ BÜTÜNLEME SINAVI

Ağıt ilk yeğenimiz, ilk göz ağrımız. Sonra Yiğit daha sonra Ayşe katılıyor aramıza.Bütün yeğenlerimin ailemizde özel yerleri var. Bebeklik, çocukluk ve gençlik yıllarını hep beraber geçirdik. Çok güzel ve özel anılarımız oldu hepsiyle. Ağıt uykuyu hiç sevmezdi. Ben okuldan gelip defteri kitabı bırakıp bir an evvel sokağa çıkmak isterken ablam hemen peşime çocukları da takardı. Ben onları biraz evin önüne çıkarıp sonra hemen eve bırakmak isterdim ama ne mümkün, peşimi bırakmazlardı. Onları uyutup kaçmaya çalışırdım. Yiğit yatar yatmaz uyurdu. Ağıt uyumaz uyur gibi yapardı. Ben yavaşça yataktan kalkıp kaçarken bu hemen gözünü açardı, ben kaçmaya çalıştıkça o peşimde dolaşır ne yaparsam yapayım ayrılmazdı. Ablam da ''ne olur onları da götürsen'' diye bana yüklenirdi.
Ağıt ortaokulu bitirdikten sonra Kabataş Lisesinde yatılı olarak okudu. Onu okula pazar akşamları bırakıp Cuma akşamları alırdık. Çok iyi, haylaz bir öğrencilik hayatı vardı. Lise iki yada lise üçde bütünlemeye kalmıştı ablam sürekli sıkıştırıyordu oğlum çalış oğlum çalış diye.Neyse imtihan zamanı geldi Ağıt sınava gitti ama sınav sonucu bir türlü açıklanmıyor. Ben de Sinop'tan yeni gelmiştim. ''Ağıt oğlum okula gittim sınava girmemişsin'' dedim Ağıt birden afalladı ve ''sana kim söyledi'' dedi. Bende gayet normal ''seeen'' dedim. Ağıt liseyi bitirdi, ilk sınavda da Yıldız Teknik Üniversitesi Fizik Bölümüne girdi.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı