KÖSTEBEK AİLESİ

      Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde deve tellal iken pire berber iken Kuzey dedesini ayağında uyusun diye sallar iken aniden durmuş ve "dede sen beni uyutacakken ben seni uyutuyorum" demiş. Dedesi de Kuzey'e ''sen öyle zannet, bak şimdi seni nereye götüreceğim gözlerini sakın açma. Şimdi bak şu taşı kaldır altından ne çıkacak'' demiş. Kuzey taşı kaldırmış bir bakmış taşın altında incecik bir solucan yılan gibi kıvrılıyormuş. Kuzey hemen dedesine seslenmiş ''dede bak ne var burada.''

      Solucan Kuzey'i görünce çok sevinmiş ve ''ben de seni bekliyordum Kuzey gelse de şöyle yeraltındaki dostlarımızı ziyarete gitsek diyordum. Gel bak şuradaki oyuktan içeri girelim köstebek kardeş bizi bekliyor'' demiş. Kuzey elinde solucan köstebeğin yuvasına gelmişler kapıyı çalmışlar. İçerden baba köstebek seslenmiş ''kim o yoksa Kuzey'imi getirdin solucan kardeş'' demiş,  kapıyı açmış. Kuzey karşısında Köstebek ailesini görünce çok sevinmiş. Baba köstebek ''benim adım Kös, bunlar da çocuklarım kızım Çimen, oğlum Toprak.'' Sonra bağırmaya başlamış ''Tebek Tebek diye.Kuzey şaşırmış bu ne diye bağırıyor diye bir bakmış anne köstebek geliyor onunda adı Tebek'miş.

      Köstebek ailesinin yeraltındaki evi o kadar güzelmiş ki aynı labirent gibiymiş. Odaların hepsi birbirine benziyormuş. Çimen'le, Toprak hemen Kuzey ve solucanı alıp evi dolaşmaya başlamışlar bir taraftan da evin özelliklerini anlatıyorlarmış. Kuzey aniden ''burada çok güzel saklambaç oynanır hadi saklambaç oynayalım'' demiş. Tamam demişler ama ebe kim olacak. Kuzey ''o kolay'' demiş. ''Önce ebeyi belirlemek için ben çıktım oynamamız lazım'' demiş, hemen toplanmışlar ve iki ellerini birbirine vururken ben çıktım diye sayıyorlarmış. Ben çıktımın son hecesinde herkes durup birbirinin ellerine bakıyormuş. elinin üstü veya avuç içi açık olan oyundan çıkıyormuş en son kalan ebe oluyormuş ve en sona da Kuzey kalmış ve ebe olmuş.

         Kuzey ''şimdi 10 a kadar sayıyorum herkes saklansın'' demiş ve başlamış saymaya ''1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 sayım suyum ebe saklanmayan sobe'' diye bağırınca birden uyanmış.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı