CANIM ANNEM

Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu.
Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da yetiştirme yurdu vardı. 

Okulumuz yokuşun ortasında gibiydi hemen yanında da Atatürk Devlet Hastanesi vardı. Kışın kar yağdığı zaman okul çıkışında ilk işimiz çantamızı hemen kızağa çevirmek olurdu. Çantanın üstünde yokuştan aşağı kadar kaymak çok zevkli oluyordu. Eve geldiğimizde önlüğümüzün yakası kopmuş cebi yırtılmış olurdu. Hemen üstümüzü çıkarıp doğru sokağa Kaçardım . Sokakta arkadaşlarla oynarken annem elinde üzerine toz şeker serpiştirilmiş yağlı ekmeklerle gelir  oğlum okuldan yeni geldiniz acıkmışsınızdır bunları yiyin sonra oynarsınız deyip hepimizin karnını doyurur öyle onamamıza izin verirdi.  O üzerine toz şeker serpilmiş yağlı ekmeği ve annemin o ekmeğe kattığı lezzetin tadı hala damağımdadır.