KOŞ KOŞ KOŞ, TOP PATLADI

         Pervane yokuşundan inerken yolun sağında bulunan büyük tabelada hoş geldiniz SİNOP nüfus
10200 yazıyor. Sinop girişi, orman müdürlüğün ordan başlıyor, garaja inene kadar tektük evler var. Garajı geçip kaleyazısı caminin ordan evler başlıyor Meydankapı, Aslan Mahallesi, Yeni Mahalle, Kefevi Mahallesi, İnce Dayı Mahallesi ve son olarak Ada mahallesi. İşte onbinikiyüz kişinin oturduğu o küçük şehir.
      Şehirde yüksek binalar yok. Eski binalar, iki kat bilemediniz üçkat, yeni binalar da beş kat yada altı kat. Bütün şehir herkes birbirini tanıyor. Herkes hısım, akraba, komşu. Çocukların oynayabileceği bir sürü oyun alanı, Bahçeler, Akliman, Zeytinlik gibi piknik alanları. Şehrin tam merkezinde hükümet binasının yanında top sahası, burası Sinop'un kalbi. Futbol maçları, bayram kutlamaları hatta panayırlar bile orda kuruluyor. Cambazlar orada ipte yürüyor, motorsiklet cambazları orada kurdukları silindir içinde dönüyorlar. Hatta ozamanlar bizim dörtgözle beklediğimiz ramazan gelince her akşam iftar topu bile orda atılıyor.İftar topunu fırıncı Cemal patlatıyor.biz bütün mahalle top atılma saatinde orada. Fırıncı Cemal'in topu hazırlamak için bir cukur kazması içine barut doldurması ve üç dörtmetrelik uzun bir çubuğun ucuna bağladığı ve maşasına sıkıştırdığı közü iftar saatinde topu patlatmak için közü baruta değdirmesini dört gözle bekleyip top patladığı anda yıldırım gibi koşup iftara yetişmek, bizim bütün amacımız.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı