DÜŞEN DİŞLER TEKRAR TUTARMI

         Bağlarbaşı jimnastik salonu bizimkilerin iş yeri gibi. Her gün en az 3 saatleri orada geçiyor. Zehra, annem, babam, Mert, Yağız her gün  jimnastiğe gidiyorlar. Mert jimnastik yapıyor diğerleri tribünden onu izliyorlar. Yağız daha küçük olduğu için daha salona giremiyor. Onun gibi birde kız arkadaşı var Ece onun da abisi Rıfat  Mert'le beraber salonda antrenman yapıyorlar. Yağız'la  Ece tribünde dikkatle  Kamuran Hocaya bakıyorlar. Kamuran Hoca antrenman sonuna doğru bunları salona alıyor. O anı iple çekiyor. Kamuran Hoca gel işareti yaptığı anda hoop ikisi de salonda. 
        Zehra, annem, çocuklar yine salona gidiyorlar Mert soyunup hemen salona giriyor. Zehra eşyaları yerleştirirken birden salon karışıyor, herkes sünger havuzuna bakıyor.Mert kaşla göz arasında nasıl yaptıysa sünger havuzunda dişleri dökülüyor. Üst iki dişi elinde, geliyor. Zehra o panikle beni arayıp durumu anlatıp   nereye gideceğini bilmeden arabaya binip arkadaşı Meral'le ters yollara giriyor ve Akademik Hospital Hastahanesine gidiyorlar ve Mert hemen ameliyata alınıyor. Dişler ameliyatla yerine yerleştiriliyor ama tutması mucizelere kalıyor, çünkü beşik gibi sallanıyor. Sonrasında bizim için uzun bir süreç başlıyor. O dişlerin mutlaka tutması gerekiyor .
        Artık ortodentistli günlerimiz başlıyor. İlk başlarda aşağı yukarı her gün Ortodontist Sibel Hanımdayız. Sağ olsun onun çabaları ve Mert'in muzurluklarına rağmen dişler tutuyor. Mert günlerce ısırarak ve katı gıda yemesi yasak olduğu için pipetle besleniyor. Dişlerinde hala tel var. Doktorun dişleri desteklemesi için verdiği damağı takması çok zor ve onu hiç çıkarmaması gerekiyor. Zorla taktırıyoruz. Birkaç gün sonra bakıyoruz ağzını hiç açmıyor. Oğlum ne oldu diyoruz hiç ses yok sonunda bakıyoruz damak yok, damağı kaybetmiş ara tara yok sonunda gidip tekrar yenisini yaptırıyoruz. Günler sonra damak bulunuyor.  Mert'in hem en güzel hem en kötü huyu hiç bir şeye itiraz etmez tamam der ama sonunda kendi istediğini mutlaka yaptırır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı