SINIFIMIZIN MASKOTU FINDIK FAREMİZ

             Ortaokul birinci sınıfı eski okulda okuduk. Ben 1 E sınıfındaydım.İlk okuldan orta okula gecince kendimizi bayağı büyümüş hissetmiştik ama okul başladığında büyük sınıfların yanında çaylak olduğumzu anladık.Eski okulun büyük tahta bir kapısı vardı ve iki kanatlıydı. Kapıdan içeri girince büyük bir salon ve hemen karşısında üst kata çıkan karşılıklı iki merdiven  vardı. Merdivenleri çıktıktan sonra yine büyük bir salon ve etrafında sınıflar .
             Bizim sınıf arka tarafa Gazi Mustafa Kemal ilkokuluna bakıyordu. Sınıfın tavanları çok yüksek ve her taraf ahşaptı. Tavanlar hep jilet doluydu. Kalem açmak için getirdiğimiz jiletleri baş parmak ve işaret parmağımızın arasına sıkıştırıp tavana  fırlatıp saplamaya çalışırdık. Bir de sınıfımızın fındık faresi vardı. Tam kapının yanında köşede küçük bir delik vardı ve o öğretmen ders anlatırken kafasını çıkarıp ders dinlemek isterdi ama ne mümkün. Fındık faresinin oradan bakması bizim dersi kaynatmamız için sebep oluyordu çünkü herkes silgi kalem ne varsa köşeye fareye doğru atmaya başlardı.
             Okulun ön bahçesi çok güzeldi. Giriş kapısını geçince yolun iki tarafında çam aağaçları ve çam ağaçlarının altında betondan kare şeklinde ve dört tane kalesi olan minyatür bir futbol sahası vardı. Teneffüslerde bu sahaları kapıp minyatür kale maçlar yapardık. Bu beton sahada oynadığımız topda çam kozalaklarıydı. Kozalaklarla top oynamak çok tehlikeliydi çünkü ayakkabılarımızı patlatması garantiydi, ama oynarken bu hiç aklımıza gelmezdi

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı