BİZİM MASALIMIZ

 



                     Yeni bir masal başlıyor.  Bundan üç dört hafta önce Mert ve Simge Zehra ve beni görüntülü arayarak bize bir torunumuz daha olacağı müjdesini verdiler. Bizim için tekrar bir Masal başlıyordu. Simge hamile olduğunu söylediğinde çok sevinmiştik. Ama aklımıza hemen Kuzey düştü. Acaba bunu nasıl karşılayacaktı. Önce ona hemen söylememeyi kararlaştırdılar ama olaylar öyle gelişmedi ve Kuzey bu haberi öğrendi. O da çok sevinmişti. Kuzey önceden beri kardeş istiyordu isimlerini bile bulmuştu. Erkek olursa Yusuf, Kız olursa Masal.

                     Biz öğrendiğimizde 8-9 haftalık kadardı ve cinsiyeti belli olmamıştı. Her kes büyük bir merak içindeydi kız mı olacaktı erkek mi ? Herkesi bir merak sarmıştı çoğunluk erkek tahmin ediyordu. Kız ya da erkek olması önemli değildi önemli olan  sağlıklı olmasıydı.  Kuzey kardeşinin cinsiyetini belirlemişti kız olacak adı da Masal olacaktı. Okuldaki her kese söylemişti. Kardeşim olacak adı da Masal olacak diyordu. Annesi babası bu durumdan pek hoşlanmıyorlardı, kız olmazsa okulda mahcup olur diye ama ona da bir şey söylemiyorlardı. Geçen salıya kadar bu böyle devam etti. Kız mı olacak erkek mi olacak diye. Salı gününü dört gözle bekliyorduk Salı günü Simge Mert ve Kuzey öğrendi ama kimseye söylemediler, özellikle amcası Kuzeye birçok vaatte bulunmasına, yalnızken sıkıştırmasına rağmen  cinsiyeti söyletememişti. Akşam bütün aile kuzenler bir araya gelindi. 

                   Ev mavi ve pembe balonlarla süslenmişti. Yiyeceklerin üstünde de kız erkek etiketleri vardı farklı olan siyah kocaman bir balondu ve herkes içindeki rengi merak ediyordu. Yapılan tahminlerde erkek olacağı çoğunluktaydı. Vakit geldi ve siyah balon salonda yerini aldı Bütün gözler Simge, Mert ve elinde iğne ile balonu patlatmak için heyecanla bekleyen Kuzey'de idi. Kuzey birden iğneyi balona batırdı ve balon patladı ve salonu bir MASAL kapladı. 

                 Masal kızımız seni heyecanla bekliyoruz. Hoş gel sağlıkla güzelliklere ve mutluluklara gel. Şansın, bahtın açık olsun,






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı