AVLANAN KUŞLAR

        Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde deve tellal iken pire berber iken Kuzey dünya gezegeninin beşiğini tıngır mıngır sallarken, birden Kuzey'in başı dönmeye başlamış. Hemen dedesine gitmiş ''dede benim başım mı dönüyor yoksa dünya mı dönüyor?'' dünya döner miymiş dünya dönmez miymiş ona anlatır mıymışım.

        Ben hemen büyük bir sevinçle ''buraya gel'' dedim, o da yanıma geldi ve ikimiz beraber kendi dünyamızın içine giriverdik. Ben Kuzey'e ''bak arkadaşım herkesin kendine ait bir dünyası vardır, bir de bizim dünyamız var, yani seninle benim. Şimdi bizim dünyamızda dolaşacağız biraz'' dedim ve dünyanın kapılarını araladık, oradan cumburlop kendi dünyamızın içine  atladık, atladık ama bir türlü yeryüzüne inemedik.

        Gökyüzünde  kocaman kocaman bulutların arasında düşmeye başlamışlar. Koskocaman bir bulut kütlesine doğru hızla düşüyorlarmış. Bulut kütlesi, kocaman bir pamuk yığını gibiymiş. Pamuk yığınına hızlı ama bir o kadar da yumuşak bir iniş yapmışlar.  Çarpmanın şiddetiyle bulut kütlesinin kapıları büyük bir gürültüyle ardına kadar açılmış ve Kuzey ile dedesi hooop suyun içine düşmüşler. Düşmenin şiddetiyle sıçrayan sular yağmur olup yeryüzüne yağmaya başlamış. Bir yağmur damlasının içinde  Kuzey ve dedesi de varmış. Onlarda yağmur damlası ile beraber yeryüzüne doğru düşmeye başlamış.

      Sonbahar mevsimi ve tam da bıldırcın zamanı imiş.  Sinop yarımadası da göçmen kuşların yolu üzerinde imiş. Böyle yağmurlu ve puslu havalarda göçmen kuşlar yağmurun etkisiyle  ıslanan kanatları yüzünden çok yorulur ve göç yollarının üzerindeki yerlerde dinlenmek için konaklarlarmış. Bu konaklama yerlerinden biri de Sinop yarımadasıymış. Bu mevsimde yerli halk bıldırcın yakalamak için lüküs ve avgarlarla gece ava çıkarlarmış. İşte Kuzeyle dedesi de  yağmur damlası ile beraber düşerken bu göçmen kuşlardan birinin kanadına düşmüş ve onunla birlikte uçmaya başlamış. Sinop semalarına vardıklarından kuşlar artık yorgunluktan uçamaz hale gelmişler ve radar ışıklarının bulunduğu yarımadaya inmeye başlamışlar. Kuzey ve dedesi yeryüzüne inip bıldırcının üstünde ki yağmur damlasının patlamasıyla kendilerini çimenlerin üzerinde bulmuşlar.  Ve dedesi Kuzey'e bıldırcınların bu hikayesini anlatırken Kuzey "dede  kuşların ne güzel dünyaları var  özgürce her yere gidiyorlar'' demiş. dedesi ''daha hikaye bitmedi  bak biraz seyredelim'' demiş. Şu gelen ışıkları görüyor musun diye Kuzey'e göstermiş. ''Bak kuşların bazılarının hayatı burada bitecek . İnsanlar onların bu  yorgun hallerinden faydalanarak onları yakalayacak ve dünyaları başlarına yıkılacak'' diye anlatırken adamın biri  bir elinde lüküs bir elinde avgar, kanadında seyahat ettikleri bıldırcına doğru yaklaşmış ve yorgunluktan kımıldayacak hali kalmayan ve lüküs ışığının gözleri büsbütün kamaşan  bıldırcın özgürlüğe doğru uçmak için dinlenebileceği bir yer bulduğunu sanarken, kafasına geçen avgar ile kendini birden avcının torbasında diğer arkadaşlarının yanında buluvermiş.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı