ÇITALI UÇURTMA

               Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde. Deve tellal iken, pire berber iken Kuzey dedesinin beşiğini tıngır mıngır sallarken.

               Kuzey dedesine "dede bana uçurtma yapar mısın  ama kocaman olsun " demiş. Dedesi de ''tamam o zaman gel beraber yapalım'' demiş ve ikisi beraber dedesinin çalışma odasına geçmişler. Kuzey dedesinin çalışma odasını ilk defa görüyormuş ve onun içinde çok merak ediyormuş. Dedesinin çalışma odası aslında amcasının odasıymış. Kuzeyin babası ile amcası evlenip evden ayrılınca ikisin odası da boş kalmış. Dedesi de amcasının odasını kendisine çalışma odası, babasının odasını da spor odası yapmış. Spor odası aslında Kuzeyin odasıymış.  Duvarda kocaman Kuzey'in resmi varmış.

          Çalışma odasına  girince kapının tam karşısında ki camın sağında bilgisayar masası solunda da yatak ve dolap varmış. Odanın ortasında da tamir takımları ve uçurtma malzemeleri varmış. Dedesi  "Kuzey gel bakalım uçurtmamızı yapmaya başlayalım" demiş ve beraberce uçurtma malzemelerinin yanına oturmuşlar. Uçurtma malzemeleri, çıtalar, uçurtma kağıtları, iplik ve yapıştırıcıdan ibaretmiş. Kuzey merakla uçurtma malzemelerine bakıp  bunlarla nasıl uçurtma yapıp ta uçuracağız diye düşünmeye başlamış ve dedesi ona nasıl yapacaklarını anlatırken dedesinin kucağında gözleri yavaş yavaş kapanıp güzel bir uykuya dalıvermiş.

          Dedesi" Kuzey ilk önce şu çıtaları ver" demiş ve üç adet çıtayı Kuzey'den alıp üç çıtayı üst üste koyup tam ortasından bağlamış ve dengede olup olmadığını kontrol etmiş sonrada çıtaları yıldız şeklinde açıp tekrar çıtaların uçlarından çıtaları altıgen şeklinde bağlamış. Kuzey sonrada dedesi istemeden hemen uçurtma kağıtlarını vermiş ve beraberce altıgen şeklindeki uçurtma çıtalarına kağıtları yapıştırmışlar. Çok uzun bir uçurtma kuyruğu yapmışlar onu da uçurtmaya bağlamışlar ve dedesi uçurtmayı dengede tutması için ipten terazi yapmış ve dengede olduğunu da anlayınca  hadi bakalım uçurtmamız uçmaya hazır gidebiliriz demiş ama dedesinin aklına acaba hava nasıl rüzgar var mı diye takılmış ve pencereyi açıp parmağını ıslatıp pencereden çıkarmış ve rüzgar olup olmadığını ve rüzgarın şiddetini ölçmüş. ''Hımmm bu rüzgar iyi uçurabiliriz hadi hazırlan gidiyoruz'' demiş.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı