34.YIL VE KAPADOKYA

 



                        Hep konuşuyorduk ama bir türlü yapamıyorduk. Fırsat olmuyordu ya da denk gelmiyordu. Ama bu sene kararlıydık denk getirecektik . 09.03.2024 evliliğimizin 34. yılı idi ve başbaşa bir yere gitmeyi kararlaştırdık. Epey uğraştık orası mı burası mı derken sonunda Kapadokya turuna katılmaya karar verdik.

                        Kapadokya turumuz 08.03.2024 cuma akşamı Kadıköy'den başlayacaktı. 8 mart cuma akşamı saat 19.00 da Fenerbahçe Veteran Masa Tenisçileri Spor Kulübünün  yönetim kurulu secimi vardı ve bizim turumuzda saat 23.00 de başlayacaktı. O akşam yönetim kurulu seçimi yapıldı ve biz Zihni Şimşek, Yasin Örnek, Servet Baydar, Mehtap Köm, Şule Yıldön, İsmail Atak, Ali Yit Yönetim kuruluna seçildik, hemen kısa bir toplantının ardından turumuza katılmak üzere kulübümüzden ayrıldık. Eve geldiğimizde saat 21.30 civarıydı  hemen yemeğimizi yiyip hazırlandık ve tur kalkış noktasına gidip otobüsümüzü beklemeye başladık.

                      İstanbul'da hava biraz soğuk ve yağmurlu idi. Daha kimse gelmemişti ama çok beklemedik 10 dakika içinde turla gidecek diğer arkadaşlar ve otobüste geldi. Tur otobüsümüz yeni ve bayağı konforluydu. Tur rehberimiz hepimizi otobüsümüze yerleştirdikten sonra kendi ve tur ile ilgili  bilgilendirme yaptı. Kartal, Düzce ve Ankara'dan da katılımcılar olduğunu söyledi. Kartal'dan alacağımız arkadaşları almamız biraz uzun sürdü çünkü kaptan Kartal sapağını kaçırdığını ancak Pendik'te fark etmişti ve Pendik'ten geri dönüp arkadaşları aldık. Kapadokya'ya yolculuğumuz yaklaşık 8-9 saat sürecekti ve bizim ertesi günkü turumuz için uyumamız gerekiyordu. Otobüste ne kadar uyunabiliyorsa o kadar uyuduk. Ankara'yı geçtikten sonra hafif hafif kar yağmaya başlamıştı. Sabah uyandığımız da her taraf bembeyazdı. 

                      Çok güzel iki gün geçirdik, tur programımız Kapadokyanın tarihi ve doğal güzellikleriyle doluydu. Hava soğuktu sürekli montlarımızı giyiyor inip programdaki yerleri hızla dolaşıyor, koşarak otobüse biniyor, terlememek için montlarımızı çıkarıyor, oturuyor, çok geçmeden diğer gezilecek yere geliyor aynı tempo ile giyinip dolaşıyorduk. Kendimiz gitseydik bu kadar kısa sürede bu kadar fazla yer gezemeyecektik. 

                     Gezi sonunda çok memnun kalmış ve 34 yıl beklemeden tekrar tura katılmaya karar vermiştik.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı