HOŞGELDİN MUTLULUK GETİRDİN MASALIMIZ

 




                     Ve sonunda Masal'ımız geldi. Artık bir masalımız var.

                     10 temmuz 2024 çarşamba Masal'ın gelişini görmek için babaannesi ile hastaneye nasıl gittik bilmiyorum. Çocuklar sabah erken gitmişti, çocuklar derken Masal'ın annesi ile babasını kastediyorum . Onlar hala bizim için çocuk hiç büyümüyorlar. Biz hastaneye gittiğimizde Simge henüz ameliyata alınmamıştı. Hepimiz oradaydık ve Masal'ı bekliyorduk. Neyse Masal saati geldi ve Masal'ın annesini ameliyata aldılar, bu seferde heyecanlı bir bekleyiş başladı. Herkes aşağı yukarı dolaşıyordu .

                      Masal'ın babası da girmişti ameliyata  ve herkes merak ediyordu acaba bayılırmı diye. Herkesin gözü ameliyathanenin kapısındaydı. İçeriden iyi haberler gelmişti Mert bayılmamıştı ve whatsapp grbumuza 10.35 de mesaj atmıştı ''geldi 10.39'', saat biraz kafamızı karıştırmıştı. 

                     Artık Masalımızın çıkmasını bekliyorduk ve beklenen an gelmişti, yarışırcasına fotoğraflar çekildi ve dünyalar güzeli gözle kaş arasında hemen bebek odasına götürüldü. Bizde peşinden. Aynı Kuzey Mert 'te olduğu gibi camın önüne dizilmiştik bir an önce görmek için. Ve perde yavaş yavaş açıldı,  masallardaki gibi bir ışık hüzmesinin içinde önce saçları sonra yüzü ve bütün vücudu, hemşirenin onu kundaklayışı ve pencerenin önüne bizim görmemiz için bırakışı, Masalında sanki onu seyrettiğimizden haberi varmış gibi pozları hareketleri. Herşey çok güzeldi, ben Zehra'ya hanemize gelenin hane numarası kaç dedim yani nüfus kaydımıza bir kişi daha eklenmişti soyağacımız bir kişi daha artmıştı.

                       Ve perde kapandı. Masal içeride kaldı bizi yukarı odaya gönderdiler anne odaya geldikten sonra Masalıda odaya getireceklerdi. Biz odada hem Simgeyi hem Masalı beklemeye başladık. Önce Simge geldi çok şükür iyiydi. Sonra Masal geldi o da iyiydi ama hep ağlıyordu. Eve çıktılar bu gün ayın yirmidokuzu hala ağlıyor. Düşünüyorum da ağlamaktan başka ne yapabilir, varlığını nasıl hissettirebilir ki. Masalımız çok güzel insanın içine sokası geliyor ama fazla yaklaşamıyorum Kuzey'imi üzerim diye. Belki Kuzey'in umurunda değil ama ben yine de onun yanında dikkatli davranmak istiyorum. 

                        Bakalım görelim abisi Masalını nasıl anlatacak.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı