KURTLARA KUZU EMANET ETMİŞİZ!



      Karakum Tatil Köyünün plaj kısmının arkasında kamp alanı var. Oraya çadırı ile gelenler çadır kuruyorlar. Sarı Muhip'in de o zaman mavi renkli dört kişilik bir çadırı var. Ben, Banker Ziya,Kasım baba, Boncuk Turgut, İhsan, Meftun,Neco kamp mutfağının hemen yanına çadırı kurduk. Çadırı 6 kişi kurduk ama her akşam en az 10 kişi kalıyoruz çadırda. Çadıra nasıl sığdığımızı artık siz düşünün.
      Çadır alanı büyük ama pek gelen olmuyor. Tek tük turıstler geliyor bir akşam kalıp gidiyorlar.Biz hemen gelen turıstlerle muhabbeti kuruyoruz. Mutfak bizim elimizde mecburen bizimle konuşmak zorunda kalıyorlar.Bir akşam üstü Hollandalı biri kız, biri erkek iki turist geldi, çadırlarını kurdular, hemen onlardan sonra da bir karavan geldi. Almanyalılar karı, koca, 4-5 yaşlarında çocukları,
adamın kayınvalidesi ve biz yaşlarda kardeşleri var. Hemen bu üç aile kampın sakini oluverdik. Kahvaltıları akşam yemeklerini beraber yapıyoruz. Her akşam bayağı kalabalık oluyoruz. Sinop'tan arkadaşlarda geliyor.
        Karakum plajında iki iskele var. Büyük iskele ve küçük iskele. Büyük iskelede birincinin yaptığı oynuyoruz. Birinci ne yaparsa arkasındakiler aynısını yapmak zorunda .Yapamazsa iskeleye çıktığında hoop altı okka yapıyoruz. Almanya'dan gelen arkadaş da bizimle oynuyor. Birinci ne yaparsa o da onu yapmaya çalışıyor ve her seferinde de nasıl atlarsa atlasın hep göbekleme düşüyor. Biraz da şişman gibi arkadaş ama düşünce acayip ses çıkıyor, suyun yüzüne çıktığında afallamış oluyor ve başlıyor yüzmeye. Tabi o iskeleye doğru yüzdüğünü zannediyor ama kafasını kaldırıp baktığında hep açığa doğru yüzdüğünü görüyor ve panikleyip iskeleye doğru yüzmeye başlıyor. Ama hakkını yememek lazım hiç vazgeçmiyor.
        Misafirlerimiz de eksik olmuyor. Akşam yemek yiyoruz Boncuk Turgut geldi duman gibi. Biraz da bizle içti o arada Sinop'tan Meftun yeğeni Turgay ve benim kuzenim Atilla geldiler. Onlar o zaman daha küçükler liseye gidiyorlar. Biri Gölcük'ten biri Ankara'dan gelmiş. Onlar da oturdular ve o sırada boncuk gözden kayboldu. Hemen aramaya çıktık bir ağacın altında sızmış kalmış ama sanki nefes de almıyor. Suni tenefüs falan yaptık, su serptik baktık olacak gibi değil canım masayı öylece çocuklara bırakıp doğru hastahaneye gittik .Boncuk'un midesi yıkandı ve onu hastahanede bırakıp yemeğimize yetişmek için koşmaya başladık. Çadıra vardığımızda bir de ne görelim Bunlar küçük içmezler diye masada bıraktığımız Turgay ile Atilla bütün yemekleri yiyip içkilerimizi de bir
güzel içip dut gibi olmuş bizi bekliyor.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CANIM ANNEM

Resim
Annem her zaman erken kalkar namazını kılar ve kahvaltıyı hazırlayıp evdekileri öyle kaldırır. Hep beraber kahvaltımızı yapar, babamı işe bizi de okula yolcu eder sonra da ev işleriyle uğraşırdı. Beni her sabah tertemiz giydirir, siyah okul önlüğümü ve beyaz yakalığımı mutlaka ütüleyip okula öyle gönderirdi. Sabah evden nasıl tertemiz ütülü elbiselerle çıktıysam, akşam okuldan eve geldiğimde mutlaka kirlenmiş ve önlüğüm mutlak ya sökülmüş ya da yırtılmış olurdu. Annem hiç üşenmez ertesi gün beni yine tertemiz okula gönderirdi. Okulla evimiz çok yakın sayılmazdı yürüyerek beş dakika ya sürer ya da sürmezdi. Babam da tekelde çalışıyordu ve orası da bayağı uzak sayılırdı beş dakika ya sürerdi ya da sürmezdi.  Sinop'ta bütün mesafeler beş dakika uzaklıktaydı. Herkes öğle yemeğinde evde olurdu.  Babam da her öğlen eve gelirdi ve biz de babam gelmeden evde olurduk. Yemeğimizi yer sonra babam işine bizde okula giderdik. İstiklal İlkokulu çok güzel, eski bir okuldu ve yanında da ye...
Devamı

BABAMIN ÇÖZÜMÜ

Resim
           1960 lı yıllarda Sinop merkezde üç ilkokul vardı. Benim okuduğum İstiklal İlk Okulu ,Gazi Mustafa Kemal İlk Okulu ve Cumhuriyet İlk Okulu. Okullar o zaman tam gün öğretim yapıyor. Sabah gidiyoruz öğle yemeğe geliyoruz ve öğleden sonra da üçte okul bitiyor. Biz beş dakikalık yolu ancak iki saatte gelebiliyoruz. Saat beşi geçirmememiz gerekiyor. Çünkü babam beşte işten çıkıyor.            Okuldan eve gelirken vakit nasıl çabuk geçiyor anlatamam. Arkadaşlarla kavga dövüş oynayarak herkes evine dağılıyor. Okul çıkışı arkadaşlarla evlerimize gidiyoruz yine evin önüne gelen ayrılıyor ve ben Kahveci Osman Amcaların orada yalnız kalıyorum ve oradaki boş arsada kendi kendime oynamaya başlıyorum. Oyun da ne? Yerde bulduğum yeşil bir boş şişeyi kırıyorum ve parçaları elime alıp onları tekrar arsada bulunan bir ağaca nişan alıp atıyorum.               Kırık camların hepsini attım elimde sadec...
Devamı

YUSUF İLE PLAKA BİLMECE

                Aşağı Mahalle de iki hane var. Murat ve Şevket Dedeler ve biz Süleyman Dedem. Babamlar dört kardeş .Kemal Amcam, Ayşe Halam ve Asiye Halam. Murat Dede ve Şafize Anneanne. Çocukları Arif Amca, Nusret Amca, Emine Hala, Şaziye Hala, Melek Hala. İşte aşağı mahallede bulunan iki hanenin sakinleri. Hatırladığım ,köyün iki küçük çocuğu Zihni ve Yusuf. İki kuzen hem de iyi arkadaş.                   Yazın okul tatil olduğunda köye geliyoruz. Yaz boyunca köydeyiz. Bir de çok güzel bir çoban köpeğimiz var adı Karabaş. Hep bizimle beraber. O yanımızdayken korkusuz oluyoruz. Karabaş yanımızdayken kimse bize birşey diyemiyor Karabaş hemen hırlıyor. O zaman yukarı mahallenin de köpekleri var ama aşağıya inemiyorlar korkudan. Biz de yukarı çıkamıyoruz aynı sebepten. Ama yanımızda Karabaş olunca hiç fark etmiyor diğer köpekler korkudan seslerini çıkaramıyor.             ...
Devamı